به مناسبت نردهمین سالیاد فاجعه خونین افشار
افشار نامی که با خون تطهیر شد .
با فرا رسیدن بیست و دوم دلو باز خاطره های تلخی از فاجعه عظیمی در ذهن مردم ما شعله ور گشت ، آتشی را که نزده سال پیش نمرودیان عصر برای سوزاندن ابراهیمیان افروختند در خاطره ها زنده میشود .
ازیک سو ناله ها و فریاد های ابراهیم ها و حاجر ها به گوش می آید و بر ذهن ها فشار درد ناکی را وارد میکند و از سوی دیگر صدای دلخراش وغزان به ظاهر پیروز ، نمرود و نمرودیان کوش ها را اذیت میکند .
آری نوزده سال پیش در همین شب و روز آتشی در محله افشار در دامنه یی کوهی ، به دستور نمرودیان عصر بر افروخته شد . هدف نمرود به آتش انداختن ابراهیمیانی بود که سر تعظیم به در بار نمرود فرو نیاورده بودند و از دست بوسی نمرود و درباریانش آبا می ورزیدند .
هدف حقیقی نمرود و نمرودیان زنده سوزاندن ابراهیم بت شکن عصر بود ، اما ابراهیم عصر از میان شعله های آتش نجات یافت و با تبرش تا دم شهادت بت های بتکده های نمرودیان را شکست و سرتعظیم در مقابل بت کده نمرودیان فرود نیاورد ، لیک ابراهیم عصر ما به جای یک اسمعیل صد ها اسمعیلش را قربانی کرد و به جای یک حاجر صد ها حاجرش را در بیابان ها و در اسارت نمرودیان مشاهده کرد .
